ประสบการณ์เมื่อลูกชักจากไข้สูง

นิหน่าเพิ่งผ่านประสบการณ์ที่ลูกชักจากไข้สูงมาค่ะ ไม่เคยอยากให้เกิดเลย แต่ก็เกิดขึ้นจนได้ แถมตอนเกิดขึ้นเราอยู่เขาใหญ่กันด้วย ซึ่งปกติเวลานิหน่าไปเที่ยวไหน จะเตรียมยาไปพร้อมตลอด แต่รอบนี้นิหน่าเห็นว่า เราไปแค่วันเดียว แถมเขาใหญ่ก็ใกล้ๆ เพราะบ้านเราก็รังสิตแล้ว เลยคิดว่าไม่ต้องเอาไปก็ได้ เอาไปแต่ยาของน้องริต้า (พลาดจุดที่หนึ่ง)

ตอนเช้าตื่นมาวันอาทิตย์ แพทยังร่าเริงพูดมากตามปกติ นิหน่าพาลงมาทานข้าว แพทบอกอยากกินน้ำส้ม นิหน่าเทให้กิน แต่พอกินข้าวไปคำเดียวก็อาเจียนออกมา ก็ยังคิดกันว่าสงสัยเพราะทานน้ำส้มเข้าไปตอนท้องว่างๆ แต่พอพี่กัน พี่เลี้ยงจับตัวปรากฏว่าตัวร้อนมาก วัดไข้ได้ 39.5 ซึ่งถือว่าสูงมาก นิหน่าก็ตกใจมาก ยาก็ไม่ได้เอามา ดีที่มียาของน้องพีตั้น ลูกของแม่แตน ที่ไปเที่ยวด้วยกัน ก็ให้ทาน แล้วรีบพาไปเช็ดตัว ตอนเช็ดพี่แพทก็อิดออดตามประสา แต่นิหน่าเช็ดจนรู้สึกว่าตัวเย็นลงแล้ว ก็พาลงมากินข้าว แพทก็บอกไม่หิว ไม่กิน แต่บ่นหิวน้ำ และกินน้ำเปล่าเรื่อยๆ นิหน่าโทรหาคุณหมอ ปรึกษาอาการ แล้วกลับไปวัดไข้ เห็นว่าไข้38 จึงคิดว่าไข้กำลังลงละ (พลาดจุดที่สอง) จึงขึ้นไปปั๊มนม และแพทก็นั่งดูการ์ตูนไป

ปรากฏสักพักนิหน่าได้ยินเสียงข้างล่างโวยวายกัน เรียกชื่อ แพท แพท ตอนนั้นในใจรู้เลย ลูกชักแน่นอน วิ่งลงมาเห็นภาพน้องแพท ตาเหลือก มือเกร็ง น้ำลายฟูมปาก โดยพี่กัญอุ้มนอนหงายอยู่ ทุกคนตกใจ นิหน่าก็ตกใจ ตอนนั้นจำได้แค่ว่า นอนหงายไม่ได้ เลยอุ้มน้องตั้งขึ้นก่อน จนแตนบอกว่า นอนตะแคง (ลูกแตนเคยชักมาก่อน) นิหน่าเลยเอาแพทวางตะแคง แล้วเอาผ้าชุบน้ำอุ่นหมาดๆโปะบริเวณคอ รักแร้ แล้วแก้ผ้า เช็ดตัวย้อนรูขุมขน แล้วให้พี่กันเช็ดขา พี่กันเช็ดไปก็จะเป็นลมไป ตอนนั้นมันน่ากลัวมาก เช็ดไปสักพักมือแพทก็ค่อยๆคลายเกร็ง นิหน่าเรียกลูกตลอดเวลา จนแพทค่อยๆลืมตาแล้วเรียกแม่…

หัวใจจะวายค่ะ ตอนนั้นตกใจมาก จะร้องไห้ร้องไม่ออก คิดแต่ว่าต้องทำให้ลูกหยุดชักให้ได้

แพทหยุดชักปุ๊ป นิหน่าโทรไปหาคุณหมอที่รพ.เลย คุณหมอบอกคงเพราะเกลือแร่ต่ำ ให้รีบหาเกลือแร่ชงให้ดื่ม แล้วรีบพาลูกกลับมา รพ.เลย นิหน่าโกรธตัวเองมากที่ปกติพกเกลือแร่มาตลอด แต่รอบนี้ไม่มี คุณหมอบอกว่า หาเกลือแร่ขวดๆแก้ขัดก่อนก็ได้ ถ้าไม่มีจริงๆ ตลอดระยะทาง กลัวลูกชักซ้ำมาก ได้แวะซื้อเกลือแร่ผงให้ลูกจิบๆมาจนมาถึงโรงพยาบาล

ปรากฏพอมาแอดมิท เจาะเลือด คุณหมอบอกว่าแพทค่าเม็ดเลือดขาวขึ้นสูงถึงสองหมื่นกว่า แสดงว่ามีการติดเชื้อทำให้ไข้สูง และก็เป็นไวรัสลงกระเพาะ ให้ยา ให้น้ำเกลือ ดูอาการให้ไม่มีไข้อีกอยู่สองคืนก็กลับบ้านได้

ประสบการณ์คราวนี้สอนนิหน่าหลายข้อเลยค่ะ

1.เราควรเตรียมยาลูกไปให้พร้อมเสมอไม่ว่าจะไปที่ไหน ใกล้ไกล จะไปกี่วันก็ต้องเตรียมไว้

2. การเช็ดตัว ต้องเช็ดจนแน่ใจว่าไข้ลดจริงๆ เพราะไข้38 ถือว่ายังสูงอยู่ และหากลูกร้อง ทนให้ร้องไปเลย ดีกว่าชัก

3. การขาดเกลือแร่ในร่างกายคือปัจจัยสำคัญ เมื่อลูกไม่มีอะไรตกถึงท้อง ร่างกายพอตัวร้อน ระบบเลยรวนไปหมด ทำให้ชักง่ายขึ้น หมอแนะนำว่าคราวหน้าถ้ามีไข้ และทานไม่ได้ให้จิบเกลือแร่ไว้ก่อนเลย

4. การศึกษาเรื่องการปฐมพยาบาลคือสิ่งสำคัญมาก และสติของเราสำคัญที่สุด จำไว้ว่า เราต้องแก้ปัญหาสิ่งที่ลูกเป็นให้ได้ แม่จะเป็นลมไม่ได้ ต้องช่วยลูก นิหน่าเคยหาข้อมูลปฐมพยาบาลตอนทำรายการ Gossip moms เคยถามคุณหมอสุบรรณที่รักษาลูกไว้ล่วงหน้าว่า ถ้าลูกชักจะทำยังไง จำได้ว่าคุณหมออธิบายไว้ให้ดีมากๆ จำไว้ว่าลูกจะหยุดชักได้เอง และเราต้องรับมือให้ถูกต้อง

– จับนอนตะแคง เพื่อป้องกันไม่ให้มีอะไรอุดกั้นทางเดินหายใจ “ห้าม”เอาอะไรไปยัดปากเพื่อให้ลูกกัด

– เช็ดตัวด้วยน้ำอุ่นหรือน้ำธรรมดา เช็ดแรงๆย้อนรูขุมขน ระบายความร้อน

– เรียกลูกให้ได้สติ จากนั้นพาไปรพ.

– ยาลดไข้ไม่ช่วยลดไข้สูง เพราะต้องใช้เวลากว่ายาจะออกฤทธิ์ ควรเช็ดตัวควบคู่ไปด้วย

นี่เป็นประสบการณ์ที่ไม่มีวันลืมแล้วไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก อยากจะแนะนำแม่ๆพ่อๆว่าให้ศึกษาเรื่องการปฐมพยาบาลลูกไว้นะคะ สอนพี่เลี้ยง เปิดคลิปให้ดูก็ได้ค่ะ เพื่อเวลาเกิดเรื่องฉุกเฉินเราได้สามารถรับมือได้ค่ะ

ลองดูตาม Link รายการ Gossip moms ที่เคยทำไว้ได้เลยค่ะ มีสองตอน

ปฐมพยาบาลเด็ก ตอนที่ 1

ปฐมพยาบาลเด็ก ตอนที่ 2

ยังไงนิหน่าต้องขอขอบคุณทุกๆคนที่ส่งความห่วงใยมาให้นะคะ ขอบคุณคุณหมอสุบรรณที่ดูแลแพทริกอย่างดีจนหาย และพี่ๆพยาบาลวอร์ดเด็กที่สมิติเวช สุขุมวิทด้วยค่ะ  ขอบคุณจริงๆค่ะ

xxx

Nina